Polski Cmentarz Katolicki w Polonezkoy (Adampol), Stambule...
Cmentarz w Adampolu-Polonezkoy znajduje się u wjazdu do wsi, otoczony szpalerem wysokich drzew. Według archiwów kościelnych, pierwszy pogrzeb urządzono tu 26 stycznia 1848 r. Decyzją Michała Czajkowskiego cmentarz miał być miejscem spoczynku zarówno mieszkańców wsi, jak i podróżnych polskiego pochodzenia.
Ludwica Sniadecka's Tomb
"CORKA JENDRZEJA SYNOVVlCA JANA ZONA GENERALA DOVVODCY KOZAKOVVI DRAGONOVV OTTOMANSKICH ZMARLA LUTEGO 1866 ROKU NA DZEHANCIRZE W KONSTANTYNOPOLU POCHOVVANA NAZIEMIPOLSKİEİ VVADÂMKIOJ"
Mimo, że Czajkowski życzył sobie, by pochowano tu zmarłego w 1855 roku w Stambule Adama Mickiewicza (wybitnego polskiego poetę), tak się nie stało. Pochowano tu jednak żonę Czajkowskiego, Ludwikę Śniadecką, która zmarła w Stambule 22 lutego 1866 roku. Jej grób należy do najstarszych i zrobi go epigraf. Herby polskie oraz herby rodzin Śniadeckich i Czajkowskich zostały wyryte na marmurowym grobowcu Ludwiki Śniadeckiej. Cienka kolumna grobowca symbolizuje w połowie przeżyte życie. Mimo faktu, iż zmarła ona jako katoliczka, mieszkańcy wioski widzą w kolumnie symbol załamującej się wiary Śniadeckiej.
„Ludwika ze Śniadeckich, córka Jędrzeja, bratanica Jana, żona dowódcy oddziału Kozaków, zmarła 22 lutego 1866 roku w Cihangir w Konstantynopolu, pochowana na ziemiach polskich w Adampolu” – ogłasza napis nagrobny. Mąż jej osiadł następnie na ziemiach rosyjskich (dzisiejsza Ukraina), gdzie w roku 1866 popełnił samobójstwo..
Groby pierwszych osadników w Adampolu również zasiedlają cmentarz, lecz mieszają się już z cmentarną glebą, ledwo widoczne z niewielkiego wzgórza, kryjące nieznanych...
„Wiele drewnianych krzyży z inskrypcjami “Walczył w bitwie o niepodległość” rozpadło się już ze starości, lecz duch spoczywających pod nimi żyje wiecznie na ziemiach Adampolu, przypominając o zobowiązaniach wobec ojczyzny – Polski” – w podobnych słowach opisał to zjawisko Paweł Ziółkowski (nauczyciel, osadnik w Adampolu) w roku 1922, a teraz sam spoczywa na wspomnianym przez siebie cmentarzu.
Adampol zamieszkuje nie tylko ludność wiejska, lecz ludzie wielu narodowości, którzy znaleźli tu dom stanowiąc część polskiej kolonii, niemieccy katolicy, Polacy żyjący poza kolonią w Stambule oraz ich dzieci z mariaży z partnerami innego niż polskie pochodzenia, Rosjanie schwytani do niewoli podczas I Wojny Światowej, oraz nieznani przyjezdni, których sprowadziło tu przeznaczenie. Poza wybitnymi nazwiskami, które znamy z leksykonów i encyklopedii, jak Ludwika Śniadecka, Władysław Jeleński, Antoni Wieruski, Heinrich Albertall – syn Cesarza Franciszka Józefa, najbardziej tajemniczego z osiedleńców, wielu zagadkowych i nieznanych przybyszów spoczywa na tej ziemi zakończywszy swój burzliwy żywot. Poza wspomnianymi wyżej, około 270 grobów tego cmentarza należy do polskich osadników, weteranów wojennych, oficerów, żołnieży i ich rodzin. Nie sposób oszacować liczby grobów na cmentarzu w Adampolu. Stan na dzień 31 grudnia 1998 roku wskazywał na obecność 229 nagrobków imiennych. Oficjalne materiały archiwalne kościoła w Adampolu wymieniają śmierć 334 ludzi włączając w tę liczbę 15 pochowanych w Stambule w latach 1848-1998 oraz 9 osób, których miejsce pochówku pozostanie nieznane. Przyjmuje się jednak za fakt, iż w rzeczywistości jest ich o setki więcej. Cmentarz Adampol-Polonezkoy zajmuje powierzchnię 5740 metrów kwadratowych.
Niektóre znane postacie spoczywające w tym miejscu zostały wymienione poniżej;
1. Ludwica Sniadecka, 1802-1866
2. Antoni Wieruski, 1804-1869
3. Adam Michalowski, 1805-1869
4. Karol Sobieszczanski, 1829-1873
5. Jan Dochoda, 1820-1906
6. Jan Krzeminski, 1818-1870
7. Teodor Wilkoszewski, 1822-1899
8. Ignacy Kepka, 1821-1923
9. Wladyslaw Pagowski, 1827-1872
10. Mateusz Biskupski, 1811-1896
11. Mikolaj Marjanski, -1914
12. Antoni Minakowski, 1868-1916
13. Wincenty Ryzy, 1849-1927
14. Pawel ziolkowski, 1878-1938
15. Ludwik Biskupski, 1850-1932
16. Ludwik Biskupski, 1906-1987
17. Wincenty Nowicki, 1882-1945
18. Zofia Ryzy, 1903-1986
19. Edwin Ryzy, 1920-1980
20. Heinrich Albertall, 1858-1941
21. Halicz Halicka (Anna Maria Tekla Halicka), -1905
Ludwica Sniadecka's Tomb
"CORKA JENDRZEJA SYNOVVlCA JANA ZONA GENERALA DOVVODCY KOZAKOVVI DRAGONOVV OTTOMANSKICH ZMARLA LUTEGO 1866 ROKU NA DZEHANCIRZE W KONSTANTYNOPOLU POCHOVVANA NAZIEMIPOLSKİEİ VVADÂMKIOJ"
Mimo, że Czajkowski życzył sobie, by pochowano tu zmarłego w 1855 roku w Stambule Adama Mickiewicza (wybitnego polskiego poetę), tak się nie stało. Pochowano tu jednak żonę Czajkowskiego, Ludwikę Śniadecką, która zmarła w Stambule 22 lutego 1866 roku. Jej grób należy do najstarszych i zrobi go epigraf. Herby polskie oraz herby rodzin Śniadeckich i Czajkowskich zostały wyryte na marmurowym grobowcu Ludwiki Śniadeckiej. Cienka kolumna grobowca symbolizuje w połowie przeżyte życie. Mimo faktu, iż zmarła ona jako katoliczka, mieszkańcy wioski widzą w kolumnie symbol załamującej się wiary Śniadeckiej.
„Ludwika ze Śniadeckich, córka Jędrzeja, bratanica Jana, żona dowódcy oddziału Kozaków, zmarła 22 lutego 1866 roku w Cihangir w Konstantynopolu, pochowana na ziemiach polskich w Adampolu” – ogłasza napis nagrobny. Mąż jej osiadł następnie na ziemiach rosyjskich (dzisiejsza Ukraina), gdzie w roku 1866 popełnił samobójstwo..
Groby pierwszych osadników w Adampolu również zasiedlają cmentarz, lecz mieszają się już z cmentarną glebą, ledwo widoczne z niewielkiego wzgórza, kryjące nieznanych...
„Wiele drewnianych krzyży z inskrypcjami “Walczył w bitwie o niepodległość” rozpadło się już ze starości, lecz duch spoczywających pod nimi żyje wiecznie na ziemiach Adampolu, przypominając o zobowiązaniach wobec ojczyzny – Polski” – w podobnych słowach opisał to zjawisko Paweł Ziółkowski (nauczyciel, osadnik w Adampolu) w roku 1922, a teraz sam spoczywa na wspomnianym przez siebie cmentarzu.
Adampol zamieszkuje nie tylko ludność wiejska, lecz ludzie wielu narodowości, którzy znaleźli tu dom stanowiąc część polskiej kolonii, niemieccy katolicy, Polacy żyjący poza kolonią w Stambule oraz ich dzieci z mariaży z partnerami innego niż polskie pochodzenia, Rosjanie schwytani do niewoli podczas I Wojny Światowej, oraz nieznani przyjezdni, których sprowadziło tu przeznaczenie. Poza wybitnymi nazwiskami, które znamy z leksykonów i encyklopedii, jak Ludwika Śniadecka, Władysław Jeleński, Antoni Wieruski, Heinrich Albertall – syn Cesarza Franciszka Józefa, najbardziej tajemniczego z osiedleńców, wielu zagadkowych i nieznanych przybyszów spoczywa na tej ziemi zakończywszy swój burzliwy żywot. Poza wspomnianymi wyżej, około 270 grobów tego cmentarza należy do polskich osadników, weteranów wojennych, oficerów, żołnieży i ich rodzin. Nie sposób oszacować liczby grobów na cmentarzu w Adampolu. Stan na dzień 31 grudnia 1998 roku wskazywał na obecność 229 nagrobków imiennych. Oficjalne materiały archiwalne kościoła w Adampolu wymieniają śmierć 334 ludzi włączając w tę liczbę 15 pochowanych w Stambule w latach 1848-1998 oraz 9 osób, których miejsce pochówku pozostanie nieznane. Przyjmuje się jednak za fakt, iż w rzeczywistości jest ich o setki więcej. Cmentarz Adampol-Polonezkoy zajmuje powierzchnię 5740 metrów kwadratowych.
Niektóre znane postacie spoczywające w tym miejscu zostały wymienione poniżej;
1. Ludwica Sniadecka, 1802-1866
2. Antoni Wieruski, 1804-1869
3. Adam Michalowski, 1805-1869
4. Karol Sobieszczanski, 1829-1873
5. Jan Dochoda, 1820-1906
6. Jan Krzeminski, 1818-1870
7. Teodor Wilkoszewski, 1822-1899
8. Ignacy Kepka, 1821-1923
9. Wladyslaw Pagowski, 1827-1872
10. Mateusz Biskupski, 1811-1896
11. Mikolaj Marjanski, -1914
12. Antoni Minakowski, 1868-1916
13. Wincenty Ryzy, 1849-1927
14. Pawel ziolkowski, 1878-1938
15. Ludwik Biskupski, 1850-1932
16. Ludwik Biskupski, 1906-1987
17. Wincenty Nowicki, 1882-1945
18. Zofia Ryzy, 1903-1986
19. Edwin Ryzy, 1920-1980
20. Heinrich Albertall, 1858-1941
21. Halicz Halicka (Anna Maria Tekla Halicka), -1905